CICLO INFINITO

Duermo en tu vientre como un niño que vuelve
a saborear su infancia
encerrado en tus entrañas, escuchando tus latidos,
desde el profundo nirvana de tu cuerpo.

Duermo y no me canso de girar en el remolino
de tu existencia, y me reubico
en el límite del mundo que nos separa
del resto de los mortales

Duermo, y sostenido en tus ligeros brazos
me abandono en tu vaiven
columpiándome al ritmo de tus suspiros
rodeando tu cintura con mis manos.

Y solo cuando tus labios se posan sobre los mios
mientras tus tensos músculos
me envuelven en un abrazo indestructible
solo entonces despierto

para ser adulto sobre las colinas de tu pecho
para refugiarme en tus muslos, bajo las sabanas
y empezar de nuevo dentro de tu ombligo
un ciclo infinito.

MI VIDA SE ILUMINA (TRADUCCION)

Tu pelo está más descolorido por el sol
reina mia de negro y de sal
la orilla se ha separado del mar y te sigue
como una sombra, como una serpiente desarmada.
Pasan fantasmas, del verano que se acaba,
los veleros de mi alma marinera.
Si mi vida se ilumina
bajo tu ojo verde al mediodia
gris como la tierra al anochecer.
Oho, corro y salto y fluyo.
Dame un minuto mas.
Dame un segundo mas.
Dame una hoja, un hilo de arena mas
Dame una brisa, una onda mas.
Dame una estación, un año, un tiempo mas.

VIAŢA MEA SE ILUMINEAZA (NICHITA STANESCU)

Părul tau e mai decolorat de soare,
regina mea de negru şi de sare.
Ţărmul s-a rupt de mare şi te-a urmat
ca o umbră, ca un şarpe dezarmat.
Trec fantome -ale verii în declin-
corăbiile sufletului meu marin.
Şi viaţa mea se iluminează,
sub ochiul tău verde la amiază,
cenuşiu ca pământul la amurg.
Oho, alerg şi salt şi curg.
Mai lasă-mă un minut.
Mai lasă-mă o secundă.
Mai lasă-mă o frunză, un fir de nisip.
Mai lasă-mă o briză, o undă.
Mai lasă-mă un anotimp, un an, un timp.

TE LEO

Te leo lentamente un cuento de Benedetti
mientras, tumbada,
te relajas de tu alerta cotidiana

Pronuncio cada fonema susurrándote al oido
mis cartas de avion
con caricias de verbos y metáforas.

Repaso torpemente cada uno de los vocablos
de un libro de gramática
en cualquiera de nuestros idiomas.

Recito bajo tu sonrisa, que en la camara web
es como una luna,
los artículos del Evenimentul Zile.

Y lo que no puedo decirte, yo te lo escribo
con el mudo arañazo
del bolígrafo sobre la celulosa

Te leo cada verso de un poema que escribo
pensando en tu piel como un papel en blanco
que quiero rellenar
con todos los sinónimos de la palabra amor.

COMPAÑERA

Compañera
Que has cruzado mi frontera,
con tu ejército de sueños.
Que has empapado mis tierras
con tus labios cálidos,
y tus besos tiernos.

Compañera,
Que has dibujado en mis manos
con tus dedos mágicos el camino,
y has señalado el vértice
donde se cruzan tus pasos
con mi destino.

Compañera.
Desde entonces es cierto
que otro mundo es posible
y que es solo para locos

Compañera
Desde entonces te añoro
en cada esquina del tiempo
y cada instante es deseo de ti

SIN RESPUESTA (TRADUCCION)

¿Por qué te quiero, mujer soñadora
que te enrrollas como el humo, como el tallo de la uva
alrededor de mi pecho, alrededor de mi sien
siempre tierna, siempre ondulante?

¿Por qué te quiero, mujer delicada
como el hilo de hierba que corta en dos partes
la luna veraniega, lanzandola en el agua
separada de si misma
tal que dos enamorados tras un abrazo?

¿Por que te amo, ojo melancolico,
sol castaño que amanece sobre mis hombros
llevando tras de el un cielo de aromas
con sutiles nubes sin sombra?

¿Por qué te amo, hora inolvidable
que en lugar de sonidos
haces correr alrededor de mi corazon
manadas de potros con crines rebeldes?

¿Porque te amo tanto, amor,
torbellino de estaciones que colorean un cielo
(siempre diferente, siempre cercano)
Como una hoja que cae. Como una respiracion empañada por el hielo.

FARA RASPUNS (NICHITA STANESCU)

De ce te-oi fi iubind, femeie visatoare,
care mi te-ncolacesti ca un fum, ca o vita-de-vie
în jurul pieptului, în jurul tâmplelor,
mereu frageda, mereu unduitoare?

De ce te-oi fi iubind, femeie gingasa
ca firul de iarba ce taie în doua
luna varateca, azvârlind-o în ape,
despartita de ea însasi ca doi îndragostiti dupa îmbratisare?.

De ce te-oi fi iubind, ochi melancolic,
soare caprui rasarindu-mi peste umar,
tragând dupa el un cer de miresme
cu nouri subtiri fara umbra?

De ce te-oi fi iubind, ora de neuitat,
care-n loc de sunete
goneste-n jurul inimii mele
o herghelie de mânji cu coame rebele?

De ce te-oi fi iubind atâta, iubire,
vârtej de-anotimpuri colorând un cer
(totdeauna altul, totdeauna aproape)
ca o frunza cazând. Ca o rasuflare-aburita de ger.